بابایی روزت مبارک

پدرمهربانم روزت مبارک

ناگهان  زود دیر میشود

چه زود گرد سپید پیری بر موهایت نشست و من چه دیر فهمیدم

چه زود قدرت بازوانت تحلیل رفت و من چه دیر فهمیدم

چه زود عصا شد همراه قدمهای استوارت و من چه دیر فهمیدم

چه زود گذشت بیش از پنجاه سال از عمر اولین مرد زندگیم و من چه دیر فهمیدم

چه زود سوی چشمانت که مدام به راه خوشبختی فرزندانت خیره مانده بود کم شد و من چه دیر فهمیدم

و به راستی که ناگهان زود دیر میشود

امروز فردایی است که پدرم عمرش را جوانی اش را و قدرتش را به خاطرش از دست داد و من تا عمر دارم مدیون لحظه لحظه ی این از خود گذشتگی عاشقانه ام

پدرم  از راه دور بوسه میزنم بر دستانت تا شاید ذره ای از بار کوتاهی هایم نسبت به تو کم شود

 بابایی روزت مبارک