بدون عنوان

امشب بارها و بارها نوشتم و پاک کردم نمی دانم که باز چه شده که دستانم یارای بیان بغض مخفی در گلویم را ندارد

بغضی آشنا و دلیلی مبهم

دخترکم حال که ایستاده در کنارم به پاهایم تکیه کرده ای و به صفحه مانیتور خیره مانده ای و با دیدن کودکی یا تصویری مبهم او را ددی خطاب می کنی و با صدای بلند بابا را صدا میزنی تمام وجودم در گیر حسی است که می دانم بالاتر و والاتر از عشق است

چرا که من عاشقی را با تمام وجودم درک کرده ام و این حس والاتر از عشق است

اگر حاضر بودم برای عشق بجنگم برای این حسم حاضرم بارها بمیرم

و به راستی مادر بودن چه حس زیبایی است

خوشحالم شادتر از آن که بتوانی تصورش را بکنی

شادم از اینکه خداوند مرا زن آفرید و بعد از آن مرا لایق مادری دانست

و با همه احساسی که تمام سلول های بدنم را به حرکت وا داشته فریاد می زنم

                                                پروردگارا شکرت